Tv - News

QsXs

Jak się można domyśleć, pewnie znów wyemitują w święta, obok Kevina więc go daję do kategorii Familijny.

A oto moja recenzja:

Pierwszego sierpnia 1985 r. amerykańscy i francuscy naukowcy odnaleźli wrak Titanica. Dzięki temu wydarzeniu James Cameron mógł w swoim dziele pokazać widzowi historię zatonięcia ekskluzywnego liniowca z zupełnie innej perspektywy. Jego wizja jest retrospekcją wydarzeń z 1912r. Zanim zdążymy poznać bohaterów dramatu, dowiadujemy się , że zginą w katastrofie morskiej.

Titanic Camerona to nie czysty melodramat gdzie najważniejszą rolę grają siły natury w starciu z kolejnym niedoskonałym narzędziem człowieka. Film Kanadyjczyka zdaje się być współczesnym mitem. Już sama nazwa tytułowego statku nawiązuje do tradycji Greków i Rzymian. Titanic czyli potężny tytan który chciał przeciwstawić się panującym rządom natury. Można posunąć się dalej z interpretacją symbolu jakim bywa statek. Okręt według Władysława Kopalińskiego jest symbolem śmierci, odrodzenia, nieśmiertelności.

Titanic uderza w górę lodową większość dwóch tysiąca pasażerów ginie. W obrazie Camerona luksusowy okręt stał się pływającą trumną odzwierciedlającą wszystkie niesprawiedliwe podziały w społeczeństwie z epoki. W trakcie zagrożenia szansę na przeżycie ma tylko garstka wybranych z ponad dwóch tysięcy pasażerów. Podróż statkiem zmusza bohaterów do podejmowania trudnych wyborów. W trakcie ewakuacji Rose (Kate Winslet) decyduje się na powrót z szalupy na statek aby ratować Jacka(Leonardo DiCaprio).Tragedia biedaków z trzeciej klasy uczy arystokratkę czym jest dobro i zło. Rose i Jack są personifikacją dwóch światów. Spotkanie malarza z nizin umożliwi Rose odrodzenie się jako zupełnie inny człowiek, dla którego nie liczą się pieniądze lecz miłość. Sam James Cameron nie chciał po raz kolejny zwracać uwagi widza na śledzeniu procesu tonięcia statku czy paniki zdesperowanych mas.

Choć jego ekranizacja katastrofy morskiej z 1912r obfituje w liczne efekty specjalne są one tylko tłem. Najważniejszy jest watek miłosny. Rose i Jack w sytuacjach krytycznych są razem. Oboje czekają na ratunek, walcząc o przetrwanie w lodowatej wodzie. Przeżyje tylko Rose. Kate Winslet w sposób realistyczny oddawała emocje postaci, którą grała. Widać to w szczególności właśnie w ostatnich scenach filmu, gdy starała się zwrócić na siebie uwagę grupy ludzi z szalupy. Będąc starą kobietą, Rose opowie poszukiwaczom skarbów o tym co przeżyła na Titanicu gdy miała 17 lat. Choć Jack zginie pamięć o nim i innych ofiarach próżności twórców statku przetrwa.

James Cameron w swoim dziele opowiada historię zagubionego skarbu. Klejnotem tym ma być serce oceanu, drogocenny diament. Najważniejszym skarbem okaże się możliwość dokonania właściwego wyboru oraz poznanie prawdy o tym co w życiu najważniejsze. Reżyser ekranizacji otrzymał Oskara za swój scenariusz. Mocnymi stronami filmu oprócz dobrze przemyślanej, wielowątkowej fabuły są kostiumy aktorów. Ich twórca Deboreh L. Scott zaprezentował widzowi ciekawa mozaikę kreacji z epoki. Wyróżniają się oczywiście suknie i ogromne kapelusze dam z salonów. Bogata scenografia z apartamentów pierwszej klasy w parze z bogactwem elementów strojów aktorów tworzą realistyczne obrazki z życia wyższych sfer na pokładzie najbardziej luksusowego parowca na świecie. Titanic to nie tylko bankiety bogaczy. Pasażerowie z niższych warstw również posiadają dobrze wykonane stroje z epoki. Cechują się jednolitością. Mężczyźni ubrani w proste, przeważnie w ciemniejszych kolorach bluzy, spodnie, czapki. Kobiety maja na sobie suknie z fartuchami. Ogólnie biedacy wydają się być szarą pozbawioną osobowości masą. Przeciwieństwem są wielcy tego świata gdzie możemy po stylu ubierania się rozpoznać każdego bohatera.

W porównaniu z efektami specjalnymi muzyka do filmu nie zachwyca. Poza kilkoma wyjątkami. Hymn to the Sea i muzyczny temat ilustrujący wyjście Titanica z portu. Irytować mogą skrzypki orkiestry grającej na pokładzie samego statku, jak głosi historia do samego końca. Zwłaszcza jak obraz Camerona ogłada się nie po raz pierwszy. Film pomimo bogactwa dekoracji, efektów specjalnych i dającego do myślenia, oscarowego scenariusza jest przydługi. Trzy godziny siedzenia przed telewizorem to za dużo, nawet jak na klasykę kostiumowego melodramatu. Niedoskonałości w ścieżce dźwiękowej gdzie najwięcej słychać Celine Dion, długość filmu czy wpadki historyczne nie przeszkodziły ekipie Camerona zdobyć jedenastu Oskarów. I najważniejsze, wizja Kanadyjczyka spodobała się publiczności. To dzięki niej najnowsza ekranizacja katastrofy morskiej stała się najbardziej kasowym dziełem wielkiego ekranu.

Titanic zarobił 1,8 mln dolarów. James Cameron osiągnął sukces. Aby nakręcić swój film musiał miedzy innymi zbudować replikę tytułowego parowca i go zatopić. Na szczęście dla reżysera z Kanady, katastrofa z 1912 roku, nie stała się przyczyną zakończenia kariery. Ciężka praca została doceniona przez publiczność na całym świecie. Na liście obecnych hitów znajdują się tytuły mające o wiele bardziej realistyczne efekty specjalne. To samo można powiedzieć o strojach, muzyce. Ekranizacja Camerona nie traci nic do innych, nowych filmów pod względem fabuły. Titanic Camerona to opowieść starej kobiety, która będąc panią z wyższych sfer przypomina małe dziecko nie wiedzące nic o otaczającej je rzeczywistości. Katastrofa na statku okaże się dla niej oraz jej słuchaczy lekcją życia. Titanica warto obejrzeć choćby dla wysłuchania słów Brocka Lovetta (Bill Paxton), który w końcu zrozumie, że na Titanic to nie drogocenne skarby pozostawione przez bogaczy, lecz tragedia setek istnień.

[Oryginalnym założycielem tematu jest : Margi19 ]